Technika Kompilacji

Zaliczenie

Terminy egzaminów

Propozycje tematow prac dyplomowych

Rozne materialy pomocnicze

• Introduction
• Lexical analysis
• Online FSM designer
• Syntax analysis
• Online LR(1) i LALR Parser Generator
• Syntax-directed translation
• Semantic analysis
• Run-time environment
• Intermediate code generation
• Code generation
  • Introduction to MIPS Instructions
  • SPIM MIPS Simulator
• Code optimization
Kod zrodlowy i dokumentacja czesciowo zaimplementowanego procesora wirtualnego.
• Binaria pod system Linux pelnej maszyny wirtualnej i kompilatora (64-bit).
• Maszyna wirtualna i kompilator online.
• Przyklad - uzycie gramatyk L-atrybutywnych w programie Bison (deklaracje typow)
• Przyklad - uzycie gramatyk L-atrybutywnych w programie Bison (typografia)
• Krotki kurs programu make
• Pliki przykladowego kompilatora notacji wrostkowej na przyrostkowa
• Instrukcja obslugi programu flex
• Instrukcja obslugi programu bison
• Pomoc dla uzytkownikow systemu UNIX  (Rowniez Wersja spakowana)
• Projekt do zrealizowania

Kilka wskazowek do projektu kompilatora

• Najwazniejszym (i chyba najtrudniejszym) elementem projektu jest tworzenie tablicy symboli i okreslenie adresow zmiennych w pamieci. Reszta juz "idzie sama" wedlug podrecznika. Nalezy wprowadzic zmienne zwykle i referencyjne - te ostatnie na argumenty funkcji, wartosci zwracane i elementy tablic.
• Wszystkie zmienne, stale i etykiety umiesc w tablicy symboli. Ulatwia to ujednolicenie genereracji kodu, atrybuty wszystkich wezlow moga byc pojedynczymi liczbami calkowitymi, zawierajacymi indeks zmiennej, w ktorej znajduje sie wynik podwyrazenia.
• Wygodnie jest napisac funkcje void gencode(const string& m, int v1, varmode lv1, int v2, varmode lv2, int v3,varmode lv3); w ktorej m jest kodem operacji, parametry typu int sa indeksami w tablicy symboli, a parametry typu varmode okreslaja, czy chodzi o wartosc, czy adres zmiennej. Typ operacji (calkowita czy rzeczywista) mozna okreslic na podstawie typu pierwszego operandu.
• Wydziel to, co wspolne, i napisz oddzielna funkcje. Np.: konwersje typow dla wszystkich operatorow dwuargumentowych sa identyczne.
• Jezeli jakas funkcja zajmuje wiecej, niz jeden ekran, to przypuszczalnie jest za dluga
• Nie wynajduj ponownie kola. Korzystaj z STL. Vector<> Twoim przyjacielem. String rowniez. Map<> sie raczej nie przyda. Nie korzystaj z buforow o stalej dlugosci - zgodnie z prawami Murphy'ego beda zawsze o jeden bajt za krotkie.
• Adres elementu tablicy oblicz jako liczbe calkowita, a potem zmien w tablicy symboli typ zmiennej zawierajacej ten adres na referencje do integer lub real. W ten sposob mozesz z niej korzystac po obu stronach operatora przypisania.
• Rozmiar obszaru zmiennych lokalnych poznasz dopiero po wygenerowaniu kodu dla calej funkcji. Generuj kod do pamieci, a potem wygeneruj prolog funkcji i przepisz do pliku cialo funkcji.
• Lekser to 100 linii, parser 1000, tablica symboli 200. Jezeli Twoj program ma wiecej, cos zbytnio komplikujesz.
• Nie buduj abstrakcyjnego drzewa składniowego. Taka wersja zostanie zwrocona do poprawki.
• W razie watpliwosci pytaj prowadzacego. Nie odkladaj tego na ostatnia chwile, do dnia w ktorym uplywa termin oddawania projektu

Literatura

Podstawowa

1. A.V. Aho, R. Sethi, J. D. Ullman, "Compilers - Principles, Techniques, and Tools", Addison-Wesley 1986 (polskie wydanie WNT 2002)

Uzupelniajaca

1. John R. Levine, "Linkers and Loaders", Morgan Kaufmann Publishers 1999 (manuskrypt dostepny online)
2. W. M. Waite, G. Goos, "Konstrukcja kompilatorow", WNT 1989
3. S. S. Muchnick, "Advanced Compiler Design and Implementation", Morgan Kaufmann Publishers 1997